Skoki przez przeszkody to najpopularniejsza i najczęściej pokazywana w mediach konkurencja jeździecka. Pierwsze zawody w skokach przez przeszkody zorganizowano w 1864 roku w Dublinie (Max E. Amman – Buchers Gechichte des Pferdessport) i sport ten został umieszczony w programie igrzysk olimpijskich począwszy już od drugiej olimpiady nowożytnej rozegranej w 1900 roku w Paryżu (Helmut Lenz-Auf Olympischem Parcours). W naszym kraju pierwszy konkurs w skokach przez przeszkody odbył się 18.06.1880 roku w Warszawie (Witold Pruski-Dzieje Konkursów Hippicznych w Polsce).

Zawody w skokach przez przeszkody odbywają się na placu konkursowym /parcour/, na którym w zależności od klasy i rodzaju konkursu ustawionych jest od 8 do 15 przeszkód. Podstawowe rodzaje przeszkód to: stacjonata, oxer, tripplebarre, mur i rów z wodą. Trudność konkursów jest stopniowana według specjalnego systemu klas odnoszącego się do wieku koni i umiejętności zapisujących się do nich par : jeździec-koń. W Polsce obowiązują następujące klasy konkursów określone miedzy innymi maksymalną wysokością przeszkód: klasa LL- do 90 cm, L do 100 cm oraz P,P1,N,N1,C,C1,CC,CC-1,CS i CS1, których wysokość wzrasta o kolejne 5 cm w stosunku do klasy L. Stopień trudności toru przeszkód jest precyzyjnie skorelowany z listą startową konkursu, jego rodzajem i klasą oraz rangą i terminem imprezy. Jego konstrukcja opiera się na odpowiednim dopasowaniu zadań parkurowych, które wynikają: z wyglądu i rozmiarów przeszkód, z dystansów pomiędzy nimi, kształtu linii całkowitego przebiegu w konkursie, w tym geometrii zakrętów oraz geometrii linii na określoną ilość skoków galopu /foulee/.

Na popularność i widowiskowość zawodów w skokach przez przeszkody wpływają między innymi jasne i proste przepisy ich rozgrywania. W ponad dwudziestu rodzajach konkursów skoków przez przeszkody podstawą klasyfikacji sportowej jest najkrótszy czas przebiegu i najmniejsza liczba błędów, którymi są: strącenie przeszkody /4 pkt karne/, odmowa skoku / pierwsza-4pkt karne, druga-eliminacja/, upadek jeźdźca lub konia i jeźdźca /eliminacja/, pomylenie trasy przebiegu /eliminacja/ lub przekroczenie normy czasu /pkt karne/. O wyjątkowości tego sportu decyduje partnerstwo konia jako sportowca oraz fakt, że kobiety i mężczyźni na równi skutecznie rywalizują startując w tych samych warunkach.
W dzisiejszym systemie współzawodnictwa sportowego w skokach przez przeszkody na arenie ogólnoświatowej w sezonie otwartym najważniejszą imprezą są igrzyska olimpijskie. Dwa lata po każdej olimpiadzie odbywają się mistrzostwa świata /pierwsze MŚ miały miejsce w 1957 r./, a pozostałe lata wypełniają mistrzostwa Europy /po raz pierwszy ME rozegrano w 1953 r./. Oprócz tego odbywają się mistrzostwa innych kontynentów i regionów. Od blisko stu lat narodowe reprezentacyjne drużyny rywalizują corocznie w seriach konkursów o Puchar Narodów rozgrywanych podczas Międzynarodowych Oficjalnych Zawodów Konnych /CSIO/, które dla każdej federacji jeździeckiej są imprezą sztandarową. W ramach tej rywalizacji rokrocznie odbywają się kolejne edycje – FEI Nations Cup (liga światowa) i EEF Series (liga europejska). W sezonie halowym najważniejszą imprezą są coroczne rozgrywki Pucharu Świata /pierwszy Finał Pucharu Świata odbył się w 1979 r./. Dzieci, Juniorzy i Młodzi Jeźdźcy co roku rywalizują w ME. Ponadto przez cały rok w skali ogólnoświatowej kilkanaście razy miesięcznie mają miejsce zawody rangi CSI /Międzynarodowe Zawody Konne/, które ze względu na posiadany standard są kategoryzowane w systemie pięciogwiazdkowym. Jakość aktualnego poziomu sportowego poszczególnych zawodniczek i zawodników jest na bieżąco weryfikowana comiesięcznymi notowaniami FEI Longines Rankings. Narodowe federacje jeździeckie rokrocznie organizują system ogólnonarodowych zawodów w skokach przez przeszkody oraz mistrzostwa swoich krajów we wszystkich kategoriach wiekowych. Podstawą rozwoju dyscypliny skoków przez przeszkody jest komercjalizacja tej dyscypliny oraz profesjonalnie zorganizowana praca szkoleniowa i hodowlana. Ten rozwój wspiera działalności olbrzymiej ilości amatorskich klubów jeździeckich. W organizowanych przez nie zawodach szczebla regionalnego startują tysiące zawodniczek i zawodników zarówno na dużych koniach jak i na kucach.