Dla ułatwienia można powiedzieć, że za polską rasę konia uznajemy taką, której księga stadna prowadzona jest przez Polski Związek Hodowców Koni(PZHK).
PZHK prowadzi księgi stadne i ocenę wartości użytkowej dla dziewięciu ras koni: małopolskiej, wielkopolskiej, polski koń szlachetny półkrwi, śląska, polski koń zimnokrwisty, arden polski, huculska, konik polski i kuc.
Rasa małopolska, wielkopolska i polski koń szlachetny półkrwi to konie półkrwi powstałe z krzyżowania ras użytych w różnych proporcjach: czystej krwi arabskiej i pełnej krwi angielskiej oraz innych ras o użytkowaniu wierzchowym. Księga koni rasy śląskiej skupia osobniki w typie konia zaprzęgowego z przeważającymi cechami starego oldenburga – stosowany jest dolew pełnej krwi angielskiej, co przy ostrej selekcji na cechy zaprzęgowe daje konie użyteczne w tym sporcie. Najliczniejszą populację stanowi rasa polski koń zimnokrwisty. Dwie rasy koni prymitywnych, które w Polsce zostały objęte ochroną w latach 70. ubiegłego wieku, to rasa huculska – dobrze sprawdzająca się w rajdach rekreacyjnych w trudnym terenie – i koniki polskie przydatne w dziecięcej rekreacji. Kuce, dla których od niedawna PZHK prowadzi księgę i pracę hodowlaną, mają być końmi używanymi w sporcie dziecięcym.
Hodowla koni polskich ras prowadzona jest w oparciu o nowoczesne programy hodowlane dla poszczególnych ras i nowe metody oceniania ich wartości użytkowe oraz próby szacowania wartości hodowlanej. Obecnie wszystkie ogiery ras szlachetnych wchodzące do hodowli zdają próby dzielności poprzedzone stacjonarnymi treningami. Klacze wielu ras przed dopuszczeniem do użycia w programie hodowlanym będą zdawały stacjonarne lub polowe próby dzielności. Źrebięta są oceniane jako sysaki, roczniaki i dwulatki.
Źródło: „Rasy polskich koni” – wydawnictwo Polskiego Związku Hodowców Koni
