Otworzenie księgi hodowlanej polskiego konia szlachetnego półkrwi było odpowiedzią na wzrost popularności sportu jeździeckiego w Polsce w latach 60. i 70. XX w. i zapotrzebowanie na konia wierzchowego/ sportowego zarówno dla początkujących, jak i zaawansowanych jeźdźców. Ale dopiero na początku lat 90., po otwarciu granic i szerokiej możliwości korzystania z materiału hodowlanego z obcych ksiąg stadnych, nastąpił jakościowy rozwój hodowli koni sp. Zadaniem koni wpisanych do tej księgi jest nawiązanie rywalizacji z innymi końmi sportowymi w Europie. Pierwsza księga stadna polskiego konia szlachetnego półkrwi została wydana w 1997 r.
Rodowodowo polski koń szlachetny półkrwi stanowi odzwierciedlenie kojarzenia współczesnych przedstawicieli europejskich sportowych ksiąg stadnych. Początkowo bazą dla tych koni były klacze rodzime kojarzone z synami ogierów importowanych w starym typie (głównie hanowerskimi) lub z ogierami sp, obecnie coraz większa liczba potomstwa klaczy z obcych ksiąg stadnych jest wpisywana do tej księgi. W księdze sp dominuje potomstwo reproduktorów importowanych, zarówno tych sprawdzonych w hodowli, jak i młodych, obiecujących ogierów hodowli zagranicznej w nowym, lżejszym typie, który sprosta wymaganiom współczesnych parkurów, czworoboków czy krosów.
Konie sp są użytkowane w dyscyplinach olimpijskich, głównie w skokach przez przeszkody
i ujeżdżeniu, ale także WKKW. Od roku 1999 zostały wprowadzone obowiązkowe wierzchowe próby dzielności dla ogierów półkrwi. Przez lata obowiązywał stacjonarny system treningu (100-dniowy test). Obecnie dla ogierów sp obowiązuje próba polowa poprzedzona także 100-dniowym treningiem. Ogiery
sprawdzane są pod kątem ich predyspozycji skokowych oraz ujeżdżeniowych. Ponadto dla tych, które mają predyspozycje do sportu zaprzęgowego, organizowany jest trening 100-dniowy w zakładzie treningowym o profilu zaprzęgowym. Jednocześnie ogiery sp mogą zostać wpisane do księgi na podstawie wyników w Mistrzostwach Polski Młodych Koni, a te w starszym wieku na podstawie wyników sportowych. Oprócz od lat funkcjonujących wierzchowych i zaprzęgowych prób polowych klaczy, wprowadzony został także program stacjonarnych, wierzchowych prób dzielności dla klaczy ras gorącokrwistych. Ma na celu zwrócenie szczególnej uwagi hodowców i właścicieli na konieczność sprawdzania jakości materiału żeńskiego. Klacze sp są licznie reprezentowane w tych testach.
Do najbardziej znanych koni rasy sp należą:
MJT Nevados S ur. 2008 (Calvados Z – Nestia S sp/ Romualdo KWPN) hodowli Stanisława Szurika, własności MJT Jumping Team, który zajmuje najwyższą pozycję w rankingu WBFSH i w roku 2019 zdobył tytuł drużynowego Mistrza Europy Seniorów w skokach, brązowy medal na Mistrzostwach Belgii Seniorów w sezonie 2017, zwyciężył także w Mistrzostwach Świata Młodych Koni w kategorii 7-latków Lanaken 2015. Ogier ten jest dosiadany przez belgijskiego zawodnika Gregorego Watheleta.
Wibaro sp 2007 (Bajou du Rouet hol. – Wiagra sp/ Graf Quidam sp), hodowli Mariana Skopa, własności Bogdana Kuchejdy, który od początku kariery dosiadany jest przez Kamila Grzelczyka,
Banderas sp ur. 2007 (Moravia westf. – Babilonia xx/ Jape) hodowli Romana Drabińskiego, własności Marka Jodko, który zajął III pozycję w Mistrzostwach Świata Młodych Koni w Lion d’Angeres,
Para Banderas/ Paweł Spisak startuje obecnie w zawodach CIC3*, była członkiem ekipy polskiej na tegorocznych Mistrzostwach Europy Seniorów w WKKW, a w 2020 roku jedzie na Igrzyska Olimpijskie do Tokio wraz z innymi końmi sp Winona, 2006 (Love Affair han. – Waikiki sp/Spartakus han.) hodowli i własności Remigiusza Makowskiego, dosiadaną przez Mariusza Kleniuka oraz Aristo A-Z sp (Lordanos hol. – Artemida sp / Reval hol.) hod. Andrzeja Zdziebło, wł. Zuzanny Burkert, dosiadanego przez Pawła Warszawskiego.
Źródło: „Rasy polskich koni” – wydawnictwo Polskiego Związku Hodowców Koni
