Najbliższe spotkanie z cyklu „Wybitne Postacie Polskiego Jeździectwa” przełożone na jesień!

45 lat temu – 5 czerwca 1980 roku, na Kubie w tragicznych okolicznościach zakończył życie, w wieku 47 lat jeden z najlepszych i najwszechstronniejszych polskich jeźdźców. To właśnie śp. Marian Babirecki miał być bohaterem kolejnego spotkania wspomnieniowego w Łazienkach Królewskich w ramach cyklu „Wybitne postacie polskiego jeździectwa” wstępnie planowanego na 21 czerwca. Spotkanie odbędzie się finalnie w okresie jesiennym – więcej szczegółów udostępnimy już wkrótce!

Załączamy kilka słów o bogatym życiorysie kolejnego bohatera spotkań od inicjatora oraz organizatora spotkań, Pana Marcina Szczypiorskiego:

„Urodził się 19.01.1933 w Hnidawie k/Tarnopola. We wrześniu roku 1939, jako dziecko przeżył bombardowanie Lwowa, w którym pod bombami zginęła Jego matka, a sam został ranny. Po II Wojnie Światowej rodzinę Mariana repatriowano na Ziemie Zachodnie do Złoczowa pod Kłodzkiem.

Swoją jeździecką przygodę rozpoczął w PSO Gniezno. W roku 1955 ukończył studia na Wydziale Technologii Drewna Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu, a w roku 1966 – Wydział Zootechniki Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. Pierwszym trenerem Mariana był mjr Jarosław Suchorski, a w okresie późniejszym – mjr Jan Mossakowski, mjr Leon Kon i Jerzy Grabowski. W swojej jeździeckiej karierze przebywał w następujących miejscach/klubach: Poznań-Cwał, Wrocław-Partynice, Kwidzyn-Miłosna, SK Moszna, Warszawa-Legia/Kozielska. W roku 1967 wyjechał na Kubę, gdzie pracował jako trener, organizując od podstaw sport jeździecki. Pod koniec swojego pobytu na tej wyspie powrócił do swojego pierwotnego zawodu – technologa drewna.

Jako jeździec uprawiał z powodzeniem trzy olimpijskie dyscypliny – ujeżdżenie, skoki i wkkw, zdobywając w każdej z nich tytuły Mistrza Polski Seniorów. Ogółem, w latach 1958 – 1967 zdobył 11 medali, w tym 6 złotych (ujeżdżenie: 3 złote, 2 srebrne, 2 brązowe ; skoki: 1 złoty, 1 brązowy; wkkw: 2 złote). W konfrontacji międzynarodowej zdobył na koniu VOLT tytuł Mistrza Europy Seniorów we WKKW (Moskwa – 1965), co jak dotychczas jest jedynym tej rangi sukcesem w historii polskiego jeździectwa. Podczas pierwszego powojennego olimpijskiego startu polskich jeźdźców – XVII Igrzyska Olimpijskie w Rzymie, w klasyfikacji indywidualnej zajął doskonałe 8 miejsce, na Volcie. Był wielokrotnym reprezentantem Polski w skokach i we WKKW, uczestnicząc w największych zawodach rozgrywanych na terenie Europy. W swojej karierze zaliczył też bardzo udany „epizod wyścigowy”. W roku 1956 podczas jednej z najtrudniejszych gonitw przeszkodowych na świecie – Wielkiej Pardubickiej zajął 2 miejsce na Baraczu. Na początku swojej kariery sportowej uprawiał pięciobój nowoczesny.

Podsumowując życie sportowe Mariana Babireckiego można śmiało stwierdzić, że był „wyczynowcem” o niezwykle rzadko spotykanym talencie, nie tylko jeździeckim. A ponadto był osobą o nieprzeciętnej inteligencji, pełnym pogody i osobistego czaru, odważnym, błyskotliwym, mającym poza końmi i inne pasje, jak podwodne polowania z kuszą, które niestety zakończyły się dla Niego tragicznie.

Takim człowiekiem Śp. Mariana Babireckiego pamiętam ja i żyjące jeszcze na tym świecie osoby, które miały szczęście i zaszczyt z Nim obcować/współpracować w tamtych niełatwych czasach.”

Brzmi intrygująco, a po więcej niuansów i historii z życia śp. Mariana Babireckiego zapraszamy do Łazienek Królewskich już na jesieni!

Fot. Archiwum Marcina Szczypiorskiego; Skan z albumu dotyczącego historii pięcioboju nowoczesnego w Polsce, zdjęcie Mariana Babireckiego oraz zdjęcie z zawodów WKKW w Sierakowie Wlkp. z roku 1967. Na zdjęciu z Sierakowa Marian prowadzący ekipę juniorów Legii, która startowała w tych zawodach w składzie: od lewej – prowadzący Marian Babirecki, Małgorzata Żebrowska-Hansen, Krzysztof Ferenstein, Andrzej Żółkiewski, Marcin Szczypiorski, Piotr Piasecki, Marek Niewiadomski.