Ujeżdżenie to olimpijska dyscyplina jeździecka. Polega na dążeniu do doskonałości harmonii pomiędzy jeźdźcem i koniem. Jeździec i koń wykonują określony program składający się z figur na placu zwanym czworobokiem. Programy mają różny poziom trudności i wymagają od jeźdźca i konia odpowiedniego przygotowania do ich zaprezentowania. Znajomość podstaw ujeżdżenia jest niezbędna do uprawiania niemal wszystkich dyscyplin jeździeckich.
Kto powinien wybrać ujeżdżenie jako uprawianą dyscyplinę?
Przede wszystkim osoby, które cenią sobie styl i elegancje, są cierpliwe i potrafią wytrwale dążyć do celu. Można ją określić w trzech słowach wdzięk, harmonia i wspomniana już wcześniej elegancja. Celem ujeżdżenia jest harmonijny rozwój naturalnych możliwości i zdolności konia zrównoważonego, elastycznego, dobrze i szybko reagującego na polecenia. Szkolenie konia powinno prowadzić do doskonalenia jego naturalnej równowagi, zachowania elastyczności ruchów oraz wyrobienia posłuszeństwa i chęci współpracy z jeźdźcem. Koń i jeździec powinni reprezentować wspólnie harmonię i elegancję, płynność ruchów, spokój, równowagę i wzajemne porozumienie. Wyszkolenie konia ujeżdżeniowego wymaga cierpliwości, wyczucia jego psychiki i wielu lat treningu, ale wyszkolenie ujeżdżeniowe każdego konia to podstawa wszystkich dyscyplin hippicznych.
Od zawsze oceniano kto lepiej jeździ konno, ale początek ujeżdżenia sięga jeszcze czasów starożytności. Za początek można uznać XVI wiek, kiedy to powstała klasyczna szkoła jazdy. Ogromny wpływ na popularność ujeżdżenia, jak również jego kształtowanie, mieli jeźdźcy z Hiszpańskiej Szkoły Jazdy w Wiedniu oraz Cadre Noir we Francji. Zresztą do dziś w Wiedeńskiej Szkole Jazdy można oglądać pokazy rodem z XIX wieku.
